माळरान

सुंदर बोलाल सुंदर मी , ओसाड बोलाल ओसाड मी ,

आनंदाचा सागर मी , दु:खांचा पर्वत मी ,

जोडीस माझ्या मऊ-लुसलुशीत ते गवत , " तुला सोडुनी जावे " असे नाही कुणी म्हणवत,

पावसाळयात फेडतो नजरेचे मी पारणे , माझ्याकडे होते जनावरांचे चरणे

जलधारांच्या शिंतोडयाने जातो मी फुलत , फिरण्यासाठी येई बालगोपाल झुलत ,

गुलाबी थंडीत मी धुक्यात हरवितो , सोनेरी किरणामुळे स्व:ताला सावरतो ,

दवाने जातो मी भिजुन-न्हावुन , वाटते असे की जिंकले मी जीवन ,

उन्हाळ्यात सोडिते साथ हिरवेपण , दगड-गोट्यासोबत राहते ते कड़वेपण ,

एकट्याने दगदग ही सोसवत नाही , आकाशातील ढग हा फसवत राही,

हाकेने कोकीळेच्या मन हे हसले , मृगराजाच्या स्वागतास अश्रु मी पुसले

प्रविण निकम